Zdjęcie do peerelowskiego paszportu

Po ojcu powinien nazywać się Kardaszewski. Ale nie nosi nazwiska po ojcu. Ma je po człowieku, który zmarł na wiele lat przed jego narodzeniem. Jako nieślubne dziecko, dostał nazwisko po mężu matki. Mąż  matki nazywał się Rydzyk.

 

Franciszek Rydzyk siedział razem ze swoim przyjacielem Bronisławem Kardaszewskim za okupacji w obozie niemieckim. I miał mu przekazać misję do wypełnienia. Poprosił Kardaszewskiego, żeby zaopiekował się jego żoną, jeśli nie przeżyje obozu. W 1941 roku Franciszek Rydzyk zmarł. Kardaszewski przeżył i wypełnił misję. Nigdy się z żoną Rydzyka nie ożenił, ale się nią zaopiekował. W 1945 urodził się Tadeusz.

Jest połowa lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Na prezentowanym zdjęciu Tadeusz Rydzyk jest już zakonnikiem, ale występuje w cywilnych ciuchach. Takie zdjęcie dołączył do podania o paszport.

O jego zamiarach nie wiedzą władze zakonu redemptorystów. W 1986 roku Tadeusz Rydzyk dostaje z kontrolowanego przez SB biura paszportowego paszport i bez zgody zakonu wyjeżdża do Niemiec.

Pobyt za granicą to tajemnicza karta jego życiorysu. Nie wiadomo dokładnie, co tam robił. Pojawiał się i znikał. Wiadomo, że w pewnym momencie dołączył do pielgrzymki do Watykanu i tam dostał się na audiencję do Jana Pawła II. A niewiele dni później, podczas powrotu do kraju wysiadł z autokaru na granicy austriacko-czeskiej i… przepadł na pół roku. Nikt nie wiedział, co się z nim stało.

W 1987 nagle zjawił się w Polskiej Misji Katolickiej w Monachium. Pracował tam jego przyjaciel jeszcze z klasztoru w Braniewie ojciec Jerzy  Galiński. Tak opowiadał on o tym spotkaniu wiele lat później w „Gazecie Wyborczej”: „Był roztrzęsiony. Zachowywał się bardzo dziwnie. Miotał się po pokoju jak lew w klatce, krzyczał, gestykulował, nie kończył żadnego zdania. Wyglądał jak człowiek w kolosalnym kryzysie. Błagał mnie o pomoc.

Powiedział mi, że przez te pół roku był u jakiegoś ewangelickiego pastora w Norymberdze. Ten duchowny dawał mu podobno wikt i opierunek. Przede wszystkim jednak ów pastor miał załatwić mu legalny pobyt w Niemczech. „Pożarliśmy się z tym księdzem – mówił. – Wyrzucił mnie i wciąż nie mam zezwolenia na pobyt (…). Niech ojciec mi pomoże załatwić azyl polityczny.

– Tadziu! – powiedziałem. – Po pierwsze, powinieneś wrócić do kraju i załatwić sprawę z zakonem. Oni nie wiedzą, co się z tobą dzieje. A jeśli chcesz azyl, to powiedz, jakie masz do tego podstawy”.
– Zaczął wtedy opowiadać jakieś banialuki.  – Mówił, że nie może wracać, bo będzie prześladowany. „

Ale wrócił, mimo że jego paszport już dawno stracił ważność. W 1988 roku zjawił się w konsulacie PRL w Kolonii z prośbą o nowy dokument. I go dostał. Do Polski wrócił w 1991 roku. W głowie miał już gotowy plan, jak  stworzyć, sfinansować i zarządzać Radiem Maryja