Rodzina hodowcy kurczaków

Na zdjęciu, zacznijmy od kobiet, Małgorzata z Goncarzewa, jej córka Gudrun, oraz niemiecki  hodowca kurczaków Heinrich Himmler. Małgorzata i Heinrich są od roku małżeństwem, właśnie nabyli na wsi fermę drobiu, na której zamierzają oddać się hodowli kurczaków.

 

 

 

Gudrun jest ich jedynym dzieckiem, oczkiem w głowie tatusia. Poza nią państwo Himmler będą jeszcze mieli dzieci adoptowane, a pan Himmler za kilka lat zrobi też dwójkę dzieci swojej sekretarce.

Póki co są szczęśliwi, choć Heinrich ma coraz mniej czasu dla kurczaków, musi go bowiem poświęcić pracy na rzecz partii. Kurczakami zajmuje się więc Margaret, zwana z polska Małgorzatą, gdyż niektórzy sądzą, że była Polką o nazwisku Koncarzowa. Tymczasem jest ona córką pruskiego gospodarza Hansa Bodena z podbydgoskiego Goncarzewa. Heinrich jest jej drugim mężem. Wkrótce robota partyjna tak go wciągnie, że będą musieli przeprowadzić się do Monachium.

Gudrun często towarzyszyła ojcu w wyjazdach służbowych i wizytacjach obozów koncentracyjnych. Po wizycie w Dachau tak napisała w pamiętniczku: „Dziś byliśmy w KL Dachau. Widzieliśmy zielnik, grusze i obrazy, które namalowali więźniowie. Śliczne!”

 

W 1936, trzy lata po tym, jak otworzy swój pierwszy obóz koncentracyjny w  Dachau, Heinrich będzie miał już kochankę, a z nią dwójkę dzieci. Ale do końca państwo Himmler będą odgrywali rolę porządnej aryjskiej rodziny. Łączyć ich będzie Gudrun, oczko w głowie tatusia.

W 1940 Heinrich dokona najważniejszego dzieła swojego życia – utworzy obóz w Auschwitz. Będzie to dla niego praca bardzo absorbująca, w ciągłych rozjazdach, z których będzie wysyłał do domu czule listy, kończące się na przykład tak : „Jadę do Auschwitz. Całusy. Twój Heini”.

Ostatni raz Margaret i Gudrun zobaczą swojego przykładnego męża i tatusia w lutym 1945 r. Wtedy Heinrich wpisze w tomiku poezji dedykację dla swojej ukochanej córeczki: „W życiu trzeba być przyzwoitym, dzielnym i łaskawym”

W maju 1945 roku Himmler zostanie zatrzymany pod fałszywym nazwiskiem przez Rosjan i nierozpoznany przekazany Anglikom, którym ujawni swoje prawdziwe nazwisko.

Do opinii publicznej zostanie przekazany komunikat, że 23 maja podczas przesłuchania popełnił samobójstwo po przegryzieniu fiołki z cyjankiem. Ciało jednak nie zostanie pokazane nawet najbliższej rodzinie, a lekarze dokonujący pośmiertnych oględzin nie stwierdzą  na nim charakterystycznych blizn. Istnieje zatem możliwość, że Himmler zostanie zabity w innym miejscu, żeby nie ujawnił Amerykanom szczegółów  tajnych negocjacji, jakie prowadził z Anglikami na temat kapitulacji.

Żona Margaret i córka Gudrun będą aresztowane przez aliantów w czerwcu 1945 roku i poddane procesowi denazyfikacji. Margaret będzie świadkiem w procesie w Norymberdze. Ostatnie lata spędzi u boku córki w Monachium, gdzie umrze  w 1967 roku.

 

Ukochana córeczka Gudrun Burwitz (po mężu) zgodnie z przekazaną przez tatusia dedykacją, aby w życiu być uczciwym i łaskawym zostanie ikoną nazizmu, będzie nazywana „królową nazistów”, a później ich babcią. Oficjalnie będzie prowadzić spokojne życie. Nieoficjalnie – ukrywać zbrodniarzy i pomagać w ich  przerzucie do Ameryki Południowej. Będzie żyć długo i jeszcze po osiemdziesiątce aktywnie wspierać młodzieżowe ruchy nazistowskie.